Het Vlaams Belang is allerminst onder de indruk van het nieuwe werkstuk van de N-VA, ‘Onvoltooid Vlaanderen’. Volgens Vlaams Belang-Kamerlid Barbara Pas is het niet meer dan een zoveelste reclamestunt die de morrende Vlaams-nationale kiezer met een kluitje in het riet stuurt.
“Een alibi om ook de volgende vijf jaar de communautaire eisen in de ijskast te steken.” Zo noemt Vlaams Belang-Kamerlid Barbara Pas de strategie van Bart De Wever om de confederale appetijt bij de Franstaligen uit te lokken middels een sociaaleconomisch hervormingsbeleid.
Volgens Pas is de strategie niet meer dan opgewarmde kost uit 2014. Ook toen verkondigde men dat een liberale federale regering de trek om een staatshervorming bij de Franstaligen zou doen toenemen. Na drie jaar Michel is het failliet van die strategie ruimschoots aangetoond.Barbara Pas: “Geen enkele Franstalige partij wil vandaag onderhandelen over een confederaal België. Ik zie niet in hoe een verlaagde vennootschaps- of personenbelasting daar verandering in zullen brengen. Bart De Wever blijft maar wachten op Godot.”
Volgens Pas heeft de N-VA bovendien geen greintje communautaire geloofwaardigheid meer. “Jan Jambon en Ben Weyts verklaarden in 2014 formeel nooit in een regering te stappen zonder communautair programma, om het vervolgens zonder verpinken te doen.” De communicatie van de N-VA is volgens Pas dan ook niet meer dan een krampachtige poging om de morrende Vlaams-nationale kiezer met een kluitje in het riet te sturen. “Het enige wat klopt aan de communicatie van de N-VA is dat het een strategie is met veel risico’s en zonder zekere uitkomst”, stelt Pas, waarbij ze ter zake graag de uitspraak van professor Bart Maddens aanhaalt: “Het zou niet de eerste keer zijn dat de flaminganten op het verkeerde been worden gezet door de partij.”
Daartegenover stelt het Vlaams Belang-Kamerlid een plan dat wél kans op slagen heeft: een ontbindingsproces in twee fasen, waarbij na een soevereiniteitsverklaring in het Vlaams Parlement onderhandelingen volgen met de Franstaligen, die vervolgens eindigen in een onafhankelijkheidsverklaring.