De voorstanders van Schotse onafhankelijkheid hebben de wind in de zeilen. In de peilingen liggen ze nek aan nek met de tegenstanders.
Ook in Schotland worden de voorstanders van onafhankelijkheid om de oren geslagen met economische doemscenario’s. Fictieve scenario’s die de kiezers bang moeten maken, maar dat lijkt niet goed te lukken. Over vijf maanden mogen de Schotten zich in een referendum uitspreken over onafhankelijkheid en voor het eerst zijn de ‘independentisten’ de tegenstanders tot op de hielen genaderd. 40 procent zegt ‘ja’, tegen 45 procent ‘nee’. 15 procent van de kiezers is nog ‘onbeslist’. De Schotse onafhankelijkheidsbeweging en de Scottish National Party (SNP) zetten nu alles op alles om die onbesliste kiezers over de streep te trekken. En ze hebben stevige argumenten.
Goed bestuur
Alex Salmond, Schots minister-president en boegbeeld van de SNP, legt in de ‘Yes’-campagne voor onafhankelijkheid de klemtoon op goed bestuur. Op de mogelijkheid voor Schotland om zelf te beslissen over zijn eigen toekomst. Over het maatschappijmodel, over de sociaal-economische koers, over hun plaats in de Europese Unie. Schotland heeft genoeg troeven in handen om op eigen benen te staan: het toerisme, de Schotse whisky en vooral olie en gas. Grondwettelijk kunnen de Schotten niet op eigen houtje beslissen om zich af te scheiden van het Verenigd Koninkrijk. Het ligt dus voor de hand dat ze bij winst (voor het ja-kamp) met Londen zullen moeten onderhandelen over de modaliteiten, maar dat mag hen niet afschrikken. Salmond heeft overigens al laten verstaan dat hij ook de andere partijen in Schotland bij die onderhandelingen wil betrekken.
Schotland en Catalonië tonen de weg
Op 30 maart trokken duizenden Catalanen, Schotten en Vlamingen door Brussel om hun zelfbeschikkingsrecht op te eisen. Voor Schotten en Catalanen is dat geen vaag ‘confederalisme’ maar een resolute keuze voor onafhankelijkheid. Op Jan Jambon en wat verdwaalde N-VA’ers na, demonstreerden de daar opgekomen Vlamingen ook niet voor een beetje vrijheid, maar voor echte onafhankelijkheid. Schotten en Catalanen wijzen de weg. Al hoeft Vlaanderen het natuurlijk niet noodzakelijk via een referendum te doen. Het Vlaams Parlement is een legitiem parlement, en wat ons betreft het énige legitieme parlement. Het is aan hen om de Vlaamse onafhankelijkheid voor te bereiden én uit te roepen.