Nog niet zo lang geleden was iedereen het erover eens dat het binnen België niet langer kon. Herinnert u zich nog de plechtige belofte van het ‘Vlaams kartel’ in 2007, herhaald door een deel van dat kartel in 2010, om onder geen beding in een regering te stappen voor de ‘grote staatshervorming’ in kannen en kruiken was? Herinnert u zich nog hoe gezegd werd dat de vorming van een sociaal economische regering tot mislukken gedoemd was omdat een doeltreffende aanpak van de sociaaleconomische problemen binnen de bestaande Belgische structuur onmogelijk was?
Vandaag loopt N-VA niet meer storm tegen een regering zonder Vlaamse meerderheid. Vandaag is er een Vlaamse meerderheid… die het programma van de Franstalige minderheid uitvoert: communautaire stilstand. Zoals u op Splits.be kon volgen, werd het voorbije jaar langs Vlaamse zijde deze communautaire omerta scrupuleus toegepast door de regeringsleden én parlementsleden van de Vlaamse meerderheid. En het ziet er niet naar uit dat er in 2016 verandering gaat komen. Een columnpje van enkele N-VA-parlementsleden in een Vlaams weekblad of een Vlaamse minister die zegt in de toekomst te “hopen” dat België niet meer zal bestaan, … Het zijn woorden die in schril contrast met het gebrek aan daden. Loze woorden om de achterban te sussen in een poging om het gebrek aan daadkracht en Vlaamse ambitie te verhullen.
Het is de prioritaire taak van Vlaams Belang om ook in 2016 het communautaire vuurt aan te wakkeren. Wij moeten op de juiste nagel blijven kloppen tot de communautaire knoop wordt ontward – of beter: doorgehakt. Met vastberadenheid en doortastendheid in plaats van halfslachtigheid en tsjeverij.
Behalve een goede gezondheid wens ik jullie voor 2016 dan ook veel strijdvaardigheid en doorzettingsvermogen.