N-VA deed de afgelopen weken alsof ze de communautaire koelkast nog eens opentrok met stoere uitspraken en twitterberichten van N-VA-excellenties die helaas niet overeenkomen met hun daden. Zo pleitte minister-President Bourgeois plots voor een Vlaamse Justitie. Daags nadien vond minister Weyts opeens dat ook mobiliteit een volledig Vlaamse bevoegdheid moest worden. Bart De Wever herhaalde zijn pleidooi voor een confederaal België 2.0, waarbij de belangrijkste bevoegdheden naar de deelstaten gaan. De Belgische confederatie (met een koning Filip die van De Wever protocollair op zijn troon mag blijven zitten) zou enkel nog bevoegd zijn voor Defensie, Veiligheid, Financiën en Buitenlandse zaken.
Wij zijn daar voor alle duidelijkheid geen voorstander van. Voor ons geen warrig confederalismeverhaal met Belgische financiën (met behoud van miljardentranfers) noch buitenlande belangen die door het Belgisch niveau verdedigd worden. We moeten immers vaststellen dat het Belgische buitenlands beleid helemaal op maat van de Franstaligen gevoerd wordt. Twee recente voorbeelden: terwijl de N-VA-jongerenvoorzitter in een column pleit voor de onmiddellijke stopzetting van de toetredingsonderhandelingen met Turkije, keurt de federale regering (inclusief N-VA) in de EU goed dat die toetredingsonderhandelingen worden voortgezet… Terwijl minister-president Bourgeois in het belang van de Vlaamse economie oproept tot een zachte Brexit, beslist de federale regering (inclusief N-VA) in de EU dat ze de Brexit keihard gaan spelen…
In de media was de communautaire opstoot van N-VA groot nieuws. Verwonderlijk, want het was niet meer dan een herhaling van de conclusies van het N-VA-confederalismecongres in 2014. Die werden diep begraven na de beruchte ‘bocht van Bracke’. Alles wijst er op dat men ook deze keer zonder verpinken ronkende communautaire verklaringen zal begraven. De Franstaligen lieten al weten dat ze niet geïnteresseerd zijn in een volgende communautaire ronde. Bart De Wever zelf bepleitte reeds (onder meer in L’Echo) een verderzetting van de regering Michel zonder communautair programma. Enkel indien de Franstalige socialisten aan tafel komen, zou De Wever zijn Vlaams arsenaal “op tafel leggen”. Een boodschap die hij een half jaar later in het Belang van Limburg herhaalde. Dat de communicatie nu wordt bijgestuurd, is niets meer dan een doorzichtige marketingstrategie.
De regering-Michel zou als zogenaamde sociaaleconomische herstelregering de Franstaligen uitroken en hun communautaire appetijt doen toenemen. Diezelfde regering bewijst al drie jaar dat dit niet lukt. Van de verhoopte diepgaande hervorming van de vennootschapsbelasting en van de beloofde structurele begroting op orde kwam helemaal niets in huis. De enigen die ondertussen uitgerookt worden, zijn de Vlamingen. Hun verwachtingen worden niet ingelost, wel integendeel. Zij worden opgezadeld met hogere facturen. En ondertussen blijft de miljardenstroom richting Wallonië en Brussel toenemen en vliegen de jobs weg in Zaventem…
Wij maken er werk van om niet met louter publiciteit, maar wel met een concreet plan, Vlaams zelfbestuur in de markt te zetten. Wij blijven dezelfde Vlaams-nationalisten die we altijd al waren. Niet meer, maar zeker niet minder.