Hendrik Vuye en Veerle Wouters verlieten de N-VA na enkele revolutionaire septemberdagen. De breuk tussen de (gewezen) N-VA’ers die zich willen roeren over communautaire aangelegenheden en de anderen die zich omwille van Belgische machtsdeelname of omdat de Grote Antwerpse Leider het zegt daarvan willen onthouden, is compleet. De twee studeerkamergeleerden blijven evenwel Kamerlid om, zo zeggen zij, in samenwerking met de Vlaamse Beweging hun communautaire verhaal te blijven vertellen. Binnen de N-VA waren ze daartoe immers monddood gemaakt.
Ik ben benieuwd hoe ze uit de hoek gaan komen en of ze hun pijlen zullen richten op de N-VA-excellenties en andere partijtenoren die onverpoosd de communautaire diepvriezer bewaken en de andere kant opkijken als zij aangesproken worden op communautaire problemen en thema’s.
Wij van het Vlaams Belang nodigen hen alvast uit dat samen met ons te doen, precies omdat we in communautaire parlementaire werkzaamheden al heel wat expertise hebben opgebouwd. Alleen deze legislatuur al namen we – letterlijk tot op vandaag – precies maar liefst 519 (vijfhonderd en negentien!) initiatieven in Kamer, Senaat en Vlaams Parlement over communautaire aangelegenheden, gaande van wetsvoorstellen over mondelinge en schriftelijke vragen tot voorstellen van resolutie… “Zonder Barbara Pas zou de communautaire stilte vandaag totaal zijn in de Kamer”, schreef professor Maddens onlangs nog op Doorbraak.be. Ik ervoer die erkenning als een compliment bij mijn onverminderde eenzame inzet.
Of gaan zij zich politiek correct blijven ‘outen’ als de herauten van het zgn. ‘democratisch Vlaams-nationalisme’ om toch maar zeker niets te moeten samen doen met de onmiskenbare, minstens even democratische marktleiders op het communautaire strijdtoneel? Ik ben ervan overtuigd dat de achterban van de Vlaamse Beweging het zou toejuichen dat er eindelijk eens samengewerkt wordt en de politieke spelletjes zouden ophouden. Buiten het Vlaams-nationale kamp hebben we toch al vijanden genoeg, niet?!