Op de kaft van het jongste boek van Hendrik Vuye en Veerle Wouters prijkt een tekening waarmee de Volksunie bijna vijftig jaar terug campagne voerde onder het motto: ‘geen grendels!’
Een recensie door Luk Van Nieuwenhuysen in Vlaams Belang Magazine, het maandblad van de Vlaams-nationalistische partij, mei 2017
Ze kwamen er toch en al te lang werd ervan uitgegaan dat de Vlaamse meerderheid in dit land voorgoed geneutraliseerd was. Temeer daar de grendels in de loop der jaren talrijker werden en steeds breder werden geïnterpreteerd, behalve dan voor de Vlaamse minderheid in Brussel. Ze worden in het boek allemaal overlopen en keurig geduid: de pariteit binnen de regering, de bijzondere meerderheidswetten, de alarmbelprocedure, belangenconflicten, de zware procedure om de grondwet te wijzigen, … Stuk voor stuk instrumenten waarmee de Franstaligen elke Vlaamse verzuchting die hen niet bevalt kunnen fnuiken en waarvan de traditionele Vlaamse politici voorwenden dat ze onontkoombaar en onomkeerbaar zijn. Zo komt het onder andere dat haast niets werd verwezenlijkt van de vijf resoluties die het Vlaams Parlement in 1999 met een grote meerderheid goedgekeurde en die niet eens verstrekkend waren. De grendels zorgden niet voor pacificatie maar vergemakkelijkten de Franstalige houding van ‘demandeurs de rien’.
Buiten de lijntjes durven denken
Ze waren het ideale alibi voor Vlaamse politici om misbaksels van staatshervormingen door te voeren of om – meer recent – helemaal geen communautaire vooruitgang te boeken. De auteurs tonen aan dat het anders kan. We kunnen wel degelijk de Belgische Grondwet naast ons neerleggen en het zou voor het Vlaams Parlement perfect legitiem zijn om er een nieuwe te stemmen. In 1830 legde het voorlopig bewind ook de Nederlandse fundamentele wet naast zich neer en werd een nieuwe grondwet voor België goedgekeurd die overigens na enkele maanden met de voeten werd getreden. Dat zou zich nog vaker voordoen, zoals in het boek wordt aangetoond. Meer dan vijf minuten politieke moed – zoals iemand het ooit zei – zijn er niet nodig om de grendels te ontgrendelen. Daarom is dit boek aanbevolen lectuur voor iedereen die in Vlaanderen aan politiek doet.
Geen alibi
Zowel de voorstanders van staatshervormingen als van staatsvorming kunnen er inspiratie in vinden. Uit het debat dat ze vorige maand met Gerolf Annemans in de Debatclub hielden, onthouden we dat Vuye en Wouters zelf voorstander blijven van een vorm van confederalisme waarbij België wordt behouden als een soort van ‘bad bank’ met het oog op het oplossen van het schuldenvraagstuk. Toch kan Gerolf Annemans tevreden zijn. ‘Sleutels tot ontgrendeling’ toont niet alleen aan dat grendels niet langer een geldig excuus zijn voor bange politici die geen verdere stappen naar Vlaamse autonomie durven te zetten. Het bewijst ook dat de weg naar een welvarende en democratische Vlaamse staat open ligt. De verantwoordelijkheid ligt bij de politici zelf. In die zin vormt het grendelboek een mooie aanvulling op ‘De ordelijke opdeling’ en ‘Quid Nunc’. De verantwoordelijkheid ligt bij de politici. En bij de kiezer.
Luk Van Nieuwenhuysen
Hendrik Vuye en Veerle Wouters
Sleutels tot Ontgrendeling, Uitdagingen aan de Vlaamse meerderheid
Uitgeverij Doorbraak, 2017, 231 pgs.
ISBN 9789492639004