Meer en meer gaan er stemmen op in de Vlaamse Beweging om Brussel los te laten. Remi Vermeiren (oud-KBC-kopman) stond al langer bekend om zijn zonder-Brussel-standpunt. Maar ook Jong N-VA-voorzitter Tomas Roggeman en Doorbraak-publicist Jean-Pierre Rondas gaven respectievelijk in ‘t Pallieterke en Doorbraak mee dat ze voor een Vlaanderen zonder Brussel gaan. Met de aanslagen in Brussel en Zaventem wordt deze discussie nog actueler. Zijn we niet beter af zonder Brussel?

Vijf redenen waarom Vlaanderen beter is mét Brussel

1. Politiek hart. Brussel is niet alleen de hoofdstad van Vlaanderen en van België, maar is dat de facto ook van de Europese Unie en van de NAVO. Mocht Vlaanderen Brussel afstaan zou het dus niet alleen de financiële, infrastructurele en administratieve kosten van reallocatie naar bijvoorbeeld Antwerpen moeten ophoesten, maar het zou ook de nabijheid van heel wat belangrijke internationale instellingen en de navenante (politieke) voordelen daarvan verliezen.
2. Economisch hart. Het is waar dat er wel wat centen van Vlaanderen naar Brussel gaan, maar die transferrelatie is niet aanwezig over de gehele lijn. Brussel is op heel wat posten ook een nettobijdrager. Maar los van de intergewestelijke fiscaliteit mag men niet vergeten dat Brussel over heel wat harde economische troeven beschikt. Brussel is een grote, actieve metropool met goede communicatieverbindingen met andere Europese hoofdsteden, heeft snelle toegang tot commerciële markten en heeft een internationaal financieel- en zakendistrict met heel wat zetels van grote bedrijven. Die grote bedrijven gaan niet zomaar verhuizen richting Vlaanderen wegens de grote exitkosten die met zo’n verhuis verbonden zijn. En heel veel Vlamingen pendelen dagelijks naar Brussel om te werken bij een van die bedrijven (of bij een overheidsdienst). Vlaanderen heeft een grote economische verstrengeling met Brussel.
3. Geografisch hart. Het zal u waarschijnlijk al opgevallen zijn, maar Brussel is helemaal door Vlaanderen omringd op de kaart. Wie dat vitaal orgaan zou wegsnijden uit Vlaanderen, zou niet alleen snijden in de territoriale integriteit en levensvatbaarheid van Vlaanderen. Men zou ook onze logistieke infrastructuur overhoop halen (of op zijn minst een ander soeverein land machtshefbomen schenken ten nadele van Vlaanderen). Onze wegen en ons treinnet draaien letterlijk en figuurlijk rond Brussel. Bovendien wordt het dan internationaalrechterlijk moeilijk; enclaves worden sterk ontmoedigd wat de internationale erkenning van Vlaanderen zou belemmeren. Een ‘oplossing’ hiervoor is gemeenten uit de Rand afgeven voor een corridor naar Wallonië en dat is onaanvaardbaar.
4. Vlamingen achterlaten. In tegenstelling tot wat al eens beweerd wordt, wonen er nog een kleine 15% Vlamingen in Brussel. De positie van Nederlandssprekenden is nu onder druk, maar men mag er zeker van zijn dat met een homogeen francofoon bestuur Nederlandssprekenden in een snel tempo zullen verdwijnen. Een goede 100 000 Vlamingen of ongeveer een bevolking vergelijkbaar met die van Brugge, die laten we toch niet zomaar achter?
5. ‘Spillover’-effect. Het is intussen duidelijk: Brussel is een broeinest van terreur deels door de institutionele warboel en de conflicterende visie van Franstaligen en Vlamingen in de hoofdstad. Maar als we Brussel afstaan om zichzelf te besturen of we laten Brussel over aan de embryonale staat Wallobrux, dan zal het alleen maar de slechte kant opgaan inzake integratie, politiezones, politieleiding, opsporingsmethodes enzoverder. En als Brussel verergert, zal dat niet stoppen aan de Brusselse grenzen. Zowel het onafhankelijke Vlaanderen als een hypothetisch onafhankelijk Brussel zullen waarschijnlijk deel uitmaken van de Europese Unie en van de Schengenzone met al het vrij personenverkeer dat daar bij komt kijken. Bandieten en terroristen zullen dan ongehinderd Brussel kunnen gebruiken als uitvalsbasis om ook bij ons aanslagen te plegen.

Kortom: Vlaanderen is beter af met Brussel maar ook Brussel is beter af bij Vlaanderen; het bestuur van Vervoort en Mayeur wensen we niemand toe.

De auteur, Jonas Naeyaert, is woordvoerder van de Vlaamse Volksbeweging. Deze tekst verscheen eerst op de website van de VVB.