Ortwin Depoortere hield in het Vlaams Parlement een pleidooi voor volledige bevoegdheden voor Vlaanderen in de zorg, wat de efficiëntie aanzienlijk ten goede zou komen
Het feit dat veel bevoegdheden in de zorgsector verdeeld zijn tussen de Vlaamse en de federale overheid leidt niet tot het beste beleid. Wat betreft de zorg ten aanzien van ouderen is Vlaanderen bijvoorbeeld bevoegd voor de rusthuizen, de centra voor dagverzorging en de ‘tegemoetkoming voor hulp aan bejaarden’. De thuisverpleegkunde, de huisartsengeneeskunde, de kinesitherapie, de geriatrische ziekenhuiszorg en dergelijke zijn dan weer een federale bevoegdheid.
Bevoegdheidsniveaus
De topman van Solidariteit voor het Gezin, een grote organisatie die thuiszorgdiensten aanbiedt, stelde recent dat het beleid veel efficiënter zou kunnen wanneer slechts één overheid bevoegd zou zijn, wanneer er ‘homogene’ bevoegdheidspakketten worden gerealiseerd. Proefprojecten tonen aan dat met een efficiënter beleid ouderen bijvoorbeeld langer thuis zouden kunnen blijven wonen en er meer en betere thuiszorg zou kunnen worden aangeboden. Zeker met het oog op de vergrijzing is een efficiënter beleid van groot belang.
In het Vlaams Parlement confronteerde Vlaams Parlementslid Ortwin Depoortere minister van Welzijn Jo Vandeurzen (CD&V) met deze vaststellingen. Die bevestigde dat de bevoegdheden van Vlaanderen met betrekking tot zorg weliswaar sterk uitgebreid zijn na de zesde staatshervorming, maar dat de bevoegdheden ook na die staatshervorming verdeeld blijven over verschillende bevoegdheidsniveaus. Hij wees bijvoorbeeld op de nog steeds bestaande overlappingen tussen de federale thuisverpleegkundigen en de Vlaamse diensten voor gezinszorg. Hij bepleitte een “samenwerking om tot goede zorg in onze samenleving te komen” en had het over een “gedeeld eigenaarschap”.
Ook daden
Ortwin Depoortere gaf de minister echter voorbeelden van gedeelde bevoegdheden die een efficiënt beleid duidelijk in de weg staan. Dat is niet alleen het geval in de ouderenzorg, maar ook bijvoorbeeld in het beleid met betrekking tot drugs, waar Vlaanderen bevoegd is voor de drughulpverlening en het federale beleid voor de sanctionering. Een ander voorbeeld dat ons parlementslid aanhaalde was de volksgezondheid, een beleidsdomein waar niet minder dan acht (!) ministers bevoegd voor zijn. Vlaanderen heeft onder meer een ‘Actieplan geestelijke gezondheid’, maar kan niet tot actie overgaan omdat op het federale niveau de psychotherapie niet wordt erkend en terugbetaald.
Bij monde van parlementslid Peter Persyn trad de N-VA het Vlaams Belang bij en pleitte ervoor om “met alle partijen naar een proactief plan te gaan om na 2019 zoveel mogelijk homogene bevoegdheidspakketten te hebben, toch zeker alles wat de thuiszorg en de eerste lijn aanbelangt”. Ortwin Depoortere reageerde positief op dit pleidooi, maar drukte de hoop uit “dat het niet bij woorden blijft en dat er ook daden volgen in de verschillende parlementen”. Want daar ontbreekt het nu inderdaad vaak aan.
Lees hier het verslag.