“De Vlaamse republiek kan embryonaal nu al bestaan voor wie eraan wil werken. En wat meer is: het is een verhaal dat geen evenwichtsoefening op de smalle nok van een dak hoeft te zijn. Om de brede bedding te laten volstromen, volstaat het wat sluizen open te zetten. Als één Belgische grendel springt, dan gaan de andere meteen ook aan gruzelementen. Daarom hebben nood we aan een collectief existentialisme. En aan creativiteit. We moeten beseffen dat er de komende jaren veel op het spel staat. De manier waarop we bestaan, onze existentie zelf. Brexit, Trump, mogelijk Catalaanse onafhankelijkheid, terreurlegers ‘ante portas’: Vlaanderen zit in het oog van de storm. Door samen na te denken en nu al te handelen kunnen we datgene dat we willen in feite al voor een stuk aanwezig stellen.
‘J’assume, donc je suis’, stelden de Franse existentialisten ooit, met een knipoog naar Descartes. ‘Ik stel mij aanwezig, dus ik besta.’ Met een leeuwenvlag supporteren voor wielrenners, zich beraden over republikeinse waarden van het onafhankelijk Vlaanderen: het kan allemaal nú al en zo komt Vlaanderen, in de woorden van Paul Van Vliet, dichterbij met elk nieuw seizoen.”