Bart Maddens noemde mij onlangs de ‘koningin van het stellen van Vlaams-nationale vragen in de Kamer van volksvertegenwoordigers’. Hoewel eretitels niet aan mij besteed zijn – en al zeker geen koninklijke! -, apprecieerde ik wel wat de professor bedoelde. Want het bevestigde mij in mijn dagelijks werk als verkozene in het algemeen en vooral als Vlaams-nationalistisch militant in het bijzonder. Ik sta op alle barricaden waar ik maar kan staan voor onze goede Vlaamse zaak. Mij kiezers verwachten dat ook van mij.
Wij – onze fractie – houden in de Kamer en daarbuiten het Vlaams-nationale vuur inderdaad brandend, daar waar anderen het voor jaren in diepvriezers en andere vergeetputten hebben gestoken, goed vergrendeld en goed bewaakt. Het is de eerste keer in veertig jaar dat een regering geen communautair luik in haar beleid heeft gestoken. Dat is op zich verbazingwekkend, maar tegelijk ook bizar omdat de grootste Vlaams-nationale partij ooit precies deel uitmaakt van deze regering en er sleutelposities heeft kunnen innemen.
Uit mijn vele vragen in de Kamer blijkt duidelijk dat er nog flink wat werk op de plank ligt voor Vlaanderen. Ik sta er elke dag opnieuw versteld van dat de taalwetten in Brussel en elders blijvend geschonden worden in overheidsdiensten, bij de politie, in de dringende medische hulp, in de Brusselse ziekenhuizen,… Ik stel ook altijd weer opnieuw vast dat sommige afspraken die in het kader van staatshervormingen gemaakt werden al dan niet bewust niet worden uitgevoerd of schromelijk verwaarloosd worden. En het wrange is dat, nu de Vlamingen een meerderheid hebben in de federale regering, er niet de minste inspanning wordt geleverd om een en ander recht te trekken of op punt te stellen. Ik zal dan ook niet nalaten mijn pijlen daarop te blijven richten.
Splits.be, deze elektronische nieuwsbrief, is er dan ook om al deze toestanden onder de aandacht te brengen en onze gerechtvaardigde strijd daarvoor voor het voetlicht te brengen. Verspreid dan ook massaal deze boodschap! En ik dank meteen al degenen die dat al met veel enthousiasme doen om ooit de kroon op ons werk te kunnen zetten: een onafhankelijk Vlaanderen!
De kroon? Jawel. Maar ik zal geen koningin zijn…